ευμεθόδευτος

εὐμεθόδευτος, -ον (ΑΜ)

(για πρόσ.) αυτός που έχει ή που γίνεται με καλό σύστημα, με καλή μέθοδο, ο ευμέθοδος («εὐμεθόδευτος ἰατρός», Στέφ. Αθ.)

αρχ.

αυτός που τελείται με σύστημα, με καλή μέθοδο, ο μεθοδικός.

[ΕΤΥΜΟΛ. < ευ + μεθοδεύω].